Deli suyu
Deli suyu olsaydı gerçekten, içenler müthiş bir özgüven taşıyor olurdu.
Her konuda her şeyin en iyisini bilir, fikirlerini her an “mutlak doğru” diye dayatırlardı.
Deli suyu olsaydı gerçekten, içenler başkalarının seçimlerine karışmakta beis görmezlerdi.
Her konuda her şeyin en iyisini bildikleri gibi, en doğru davranışlar ve alışkanlıklar onların olurdu. Siz aynısını benimsemiyorsanız tavrınızı değiştirmek için durmaksızın konuşmayı görev bilirlerdi.
Deli suyu olsaydı gerçekten içmemiş olanlar için “eğitim” şarttı. İçmeyenler kurdukları cümlelerin çoğu başkalarının davranışları ile ilgili olanlar tarafından eğitilirlerdi. Eğitimciler kendilerini prensip sahibi olarak tanıtan, kendi hayatları yerine başka herkes hakkında “ahkam” kesenler arasından seçilirdi.
Deli suyu olsaydı içenlerin müthiş boş vakti olurdu. Bu vakitleri kıymetli uğraşlarla değerlendirirlerdi. Önceliği kendileri kadar boş vakti olmayanların seçimlerini eleştirmeye verirlerdi. Arkalarını deli suyu çeşmesine dayar, iş ve uğraş önceliği konusunda “sıra cetveli” yaparlardı. Dolayısı ile başkalarının vakitlerini değerlendirme biçimlerini eleştirmek de, deli çeşmesinin tatlı suyunu içenlerin en tatlı uğraşı olurdu.
Deli suyu olsaydı gerçekten, en büyük başarı hikayelerini içenler yazardı. Öyle ki topluma neyin faydalı olduğu konusunda ciddi karmaşa içine düşerdiniz. Elbetteki en müthiş irade, en çok çalışma ve disiplin isteyen, en yüksek bilgi birikimi gerektiren onların yaptıklarıydı.
Deli suyu olsaydı gerçekten kendi bildiğiniz, tecrübe ettiğiniz her şeyden şüphe eder, içenlerin az bilgi ve tecrübe ile çıkarttıkları her konudaki genellemelerine kolayca ikna olurdunuz.
Deli suyu olsaydı gerçekten, sabır sadece içemeyenlere ama bolca verilmiş bir his, hiç tükenmeyecek zannederdiniz.
Deli suyu olsaydı gerçekten....
Yok muydu ki?
